Η ελιά είναι ένα από τα πιο ανθεκτικά στη ξηρασία δένδρα καθώς μπορεί να αναπτυχθεί και σε περιοχές με 200-300 mm βροχές. Επίσης μπορεί να ευδοκιμήσει μέχρι και σε άγονα και πετρώδη εδάφη και να αποδόσει με αξιόλογη παραγωγή.
Τα οφέλη της άρδευσης στην ελιά
Βέβαια η άρδευση έχει τεράστια σημασία στις αποδόσεις της ελιάς και στη μείωση της παρενιαυτοφορίας καθώς ξηρικοί ελαιώνες μόλις αρδευτούν έχει αποδειχθέι ότι η αποδοσή τους αυξάνεται ραγδαία. Η παραγωγή στους αρδευόμενους ελαιώνες είναι μέχρι και 10 φορές μεγαλύτερη από εκείνη των ξηρικών και η παρενιαυτοφορία σχεδόν ανύπαρκτη, ιδίως αν η άρδευση συνδυάζεται με συστηματικό κλάδεμα.
Η χρονική περίοδος που εφαρμόζεται η άρδευση της ελιάς
Η άρδευση της ελιάς πρέπει να ξεκινά από το Φεβρουάριο δηλάδη λίγο πριν την έναρξη της διαφοροποίησης των οφθαλμών , περίοδο που η ελιά έχει μεγάλες απαιτήσεις σε υγρασία. Η τελευταία άρδευση κατά κύριο λόγο γίνεται τον Οκτώβριο ανάλογα πάντα τις βροχοπτώσεις της κάθε περιοχής και τις θερμοκρασίες που επικρατούν σε αυτές.
Παράγοντες που επηρεάζουν το σύστημα άρδευσης που εφαρμόζεται στην ελιά
Το σύστημα άρδευσης που μπορεί να εφαρμόσει ο κάθε ελαιοπαραγωγός εξαρτάται από τις κλίση του εδάφους , το διαθέσιμο νερό, τις θερμοκρασίες κ.λπ. Σε εδάφη επίπεδα μπορεί να εφαρμοστεί με επιτυχία το σύστημα της κατάκλυσης και κατά λεκάνες, βέβαια μπορεί να εφαρμοστεί και άρδευση με σταγόνες αλλά έτσι αυξάνεται το κόστος παραγωγής. Σε εδάφη όμως επικλινή η σε εδάφη με περιορισμένο νερό η άρδευση με σταγόνες ή η άρδευση με καταιονισμό αποτελεί μονόδρομος. Τέλος στους αρδευόμενους οπωρώνες η άρδευση έχει ως αποτέλεσμα την αύξηση της υγρασίας άρα και την εμφάνιση του δάκου , οπότε ο κάθε παραγωγός με αρδευόμενους ελαιώνες πρέπει να έχει διαμορφώσει ένα αποτελεσματικό πρόγραμμα καταπολέμησης του δάκου.
