Άρθρο μετά από έρευνα του Ιωάννη Αλαμανιώτη
Γλοιοσπόριο
Ασθένεια γνωστή στην διεθνή βιβλιογραφία ως pastella ή lebbra. Για πρώτη φορά καταγράφηκε στην Πορτογαλία το 1899. Στην χώρα μας εντοπίστηκε για πρώτη φορά το 1920 στο νησί της Κέρκυρας. Η ασθένεια οφείλεται στον ασκομύκητα Glomerella cingulata ( Sordariomycytidae, Glomerellaceae). Η ατελής μορφή του μύκητα η οποία πρέπει να σημειωθεί ότι είναι παρασιτική, δηλαδή είναι ένας ζωντανός οργανισμός που ζει σε βάρος άλλων, ονομάζεται Colletotrichum gloeosporioides. Επίσης ,έχει διαπιστωθεί σε κάποιες άλλες χώρες ότι η πάθηση προκαλείται και από το είδος Colletotrichum acutatum, το οποίο συχνά συνυπάρχει με το C.gloeosporioides. Μετά από μεγάλη έρευνα στην Πορτογαλία διαπιστώθηκε ότι η σήψη του ελαιοκάρπου οφείλεται κυρίως στο Colletotrichum acutatum.Σε πολύ μικρό ποσοστό <3% στο C.gleosporales. ο μύκητας αναπτύσσεται ικανοποιητικά σε θερμοκρασίες 10-25οC (Παναγόπουλος 2017).
Συμπτώματα
Το γλοιοσπόριο προσβάλει κυρίως τους καρπούς της ελιάς και δευτερευόντως αλλά σπάνια, τα φύλλα και τους βλαστούς. Όσον αφορά τα
φύλλα σε συνθήκες έντονης προσβολής κουλουριάζουν κιτρινίζουν και πέφτουν. Την άνοιξη οι ανθοταξίες κοκκινίζουν και ξεραίνονται με αποτέλεσμα την μείωση της παραγωγής. Όσον αφορά τους καρπούς, όπου εκεί υπάρχει το εντονότερο πρόβλημα, η ασθένεια αρχίζει να εμφανίζεται στους ώριμους καρπούς κατά την περίοδο του φθινοπώρου. Πιο συγκεκριμένα, παρατηρούνται χαρακτηριστικές καστανές κηλίδες πάνω στους καρπούς της ελιάς, που στην συνέχεια εξαπλώνονται σε όλο τον καρπό με αποτέλεσμα ή αυτός να σαπίζει και να πέφτει ή ο καρπός να αφυδατώνεται και να μουμιοποιείται πάνω στο δέντρο. Οι πιο ευπαθείς ποικιλίες είναι Kορωνεικη, Αμφίσσης και Kαλαμών (Παναγόπουλος 2017) .
Επιπροσθέτως, το ελαιόλαδο που βγαίνει από τους προσβεβλημένους καρπούς είναι υποβαθμισμένης ποιότητας, έχει κόκκινο χρώμα, υψηλή οξύτητα καθώς και χαμηλή περιεκτικότητα σε αρωματικές πολυφαινόλες που είναι απαραίτητες για το ελαιόλαδο (Παναγόπουλος 2017).
Αντιμετώπιση
Το γλοιοσπόριο , όπως και πολλές μυκητολογικές ασθένειες μπορεί να αποφευχθεί με προληπτικούς ψεκασμούς με χαλκό. Στην ελιά συνηθίζεται να γίνεται προληπτικός ψεκασμός με χαλκό μετά το κλάδεμα( το οποίο εκτός από τα πολλά οφέλη που έχει μειώνει και την πιθανότατα προσβολής από μυκητολογικές ασθένειες όπως το γλοιοσπόριο) κυρίως , όμως αν θέλουμε να αυξήσουμε τις πιθανότητες να αποφύγουμε ασθένειες όπως το γλοιοσπόριο μπορούμε να προχωρήσουμε σε προληπτικούς ψεκασμούς και τέλη Άνοιξης. Σε περίπτωση που υπάρχουν μεγάλες πιθανότητες προσβολής , συνηθίζεται να γίνεται ψεκασμός και το Φθινόπωρο. Η χρήση του χαλκού δε πρέπει να γίνεται σε λιγότερο από 2-3 εβδομάδες πριν την έναρξη της συγκομιδής. Επίσης προτείνεται να γίνει ακόμα ένας ψεκασμός μετά τη συγκομιδή. Τέλος επειδή οι πεσμένοι καρποί βοηθάνε στην ανάπτυξη του μύκητα για τον επόμενο χρόνο καλό είναι να απομακρύνονται από το αγρόκτημα.
πηγές : Τζάμος. Ε .Κ 2017 Φυτοπαθολογία Β΄ έκδοση, Παναγόπουλος . Χ 2007 . Ασθένειες καρποφόρων δένδρων κι αμπέλου .
